Evrenin Gönderdiği Mesajları Görmezden Gelirsen Saçın Yanar Tabi!!

Aylar süren kararsızlıklarım gel-gitlerim sonucu bütün gücümü toplayıp “o gün bugündür” deyip Üsküdar’da bir kuaföre gittim. Ancak günün önceki kısmına değinmezsem olmaz zira “cenabetlik” daha sabah saatlerinde başladı. İstanbul Anadolu yakasında oturan birisi olarak, Avrupa yakasındaki diş tedaviniz için saat on’a bir randevu alırsanız, sabah evden çıkarken, bir önceki akşam montunuzu değiştirdiğinizi hatırlamayıp, cüzdanınızı yanına almadığınızı da fark edemezsiniz haliyle. Tedavi bitiminde elinizi cebinize attığınızda yaşadığım hayal kırıklığı ve tedirginliği tahmin edebilirsiniz haliyle. Neyse bir şekilde cepten havale falan yapıp işlemi hallettikten sonra metrobüsle karşıya geçtim. Geçtim geçmesine de üzerimde kuruş yok, e saçımıda boyatacağım, sağlamda para lazım. Napsam diye düşünürken, bankadan kartsız işlem menüsünü gördüm oradan hallederim diye düşünüp, iştahla parayı çekeceğim derken; cepten havale yapılması gerekiyormuş, şarjımda bitmek üzere… Rica minnet orada bir parfümeri mağazasından bir süre şarj edip, hemen işlemleri yaptım. Parayı çekip kuaföre girdim, selam-kelam faslından sonra tam işlemimi yaptıracağım telefonda bana verilen açma-boyama ücretinden çok daha farklı bir rakam -tabii ki daha yüksek-.

Hava da bir soğuk anlatamam yani el-ayak buz kesmiş vaziyetteyim, hazır kuaföre girdim ısındım derken hoop gene dışarı. Tekrar mesaj şu bu hallettim geldim. O an içimden de geçirmedim değil, “İlahi bir uyarı var bu işte bu kadar terslik üst üstüne gelmez, ama normalde de çok şanslı sayılmadığım için olağan bi günümdeyim gibi algıladım” J. O soğukta git gel yaptıktan sonra işleme başladık ama bu kadar para göz bi adam olamaz resmen gözlerinde “TL” işaretleri yanıp sönüyordu. Madem güzel bir şey  yapacak vereyim parayı nolacak diye düşündüm bu zor günün armağanı olsun dedim kendi kendime. Sen evrenin gönderdiği o kadar mesajı görmezden gelip bildiğini okursan sonunda şapa oturman kaçınılmaz’dır-mış. Bütün bunların üzerine birde üstüne üstlük o gün efendim televizyon çekimi varmış, bilmem ne programının baştan yarat bölümüne denk gelmişim, bizim usta kuaförümüz beni çırakların eline terk etmesin mi?  Dört saat süren açma işlemi boyunca üşütüp hasta olma mı yanayım, o kadar sesli gürültü ortamda başımın ağrımasına mı yanayım, çırakların eline kaldığıma mı yanayım, saçlarımın leş gibi bir sonuçla elimde kalmasına ve üstüne güzel bi para ödemek zorunda kalma mı yanayım bilemedim.

Sonuç itibariyle; sarı, turuncu ve bakır gibi nadide renklerin oluşumundan bugüne kadar hiç kimsede görmediğim, -ki beyefendi orijinal bir şey yapacağım derken haklıymış-, tuhaf bir saç rengi oluştu. Saçlarım cansızlaşıp kurudu, matlaştı, on yaş daha yaşlandırdı bu renk beni, zaten benim doğama ters bir renk oldu, buğday tenli biri olarak Hürrem kızılının daha çakma ve basit görünümüne sahip olmuş durumdayım. Annem dahi ilk kapıyı açtığında bi tanıyamadıysa beni varın siz hesap edin ama yaş itibariyle gözündeki görme kaybının da bu işte yüzde on gibi bir payı olabilir, ama neyse ki sesim hala tanıdıktı, ses kimlik tanımlamasıyla girebildim kendi yuvama bu uzaylı saçlarımlaJ Sevgili annemin yorumlarının ne kadar motive edici ve destekleyici(!) olduğunu belirtmeme gerek yok sanırımJ. Artık yapacak bir şey yok saçlarım ciddi hasar gördü ve kurudu, bir daha evrenin gönderdiği mesajları görmezden gelip bildiğini okumak mı tövbeler tövbesi, bir dünya para verip, çirkinleşip bir de üstüne bakım ürünlerine para harcamaya başlamak hiç akıl karı değil. Ama maalesef biz bayanlar böyleyiz, sonucu bilsek de gene aklımıza koyduğumuzu yapmadan duramıyoruz. Artık ne diyeyim bakım günleri başlasın…